Gdy puści bąka (SHINee)

Kolejna porcja krótkich scenariuszy! Mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu!
Widziałam, że jedna z czytelniczek zwróciła uwagę na to, że czasem gubi się kto, co mówi. Nie wiem czy to faktycznie takie się wydaje, ale postanowiłam wziąć pod uwagę jej prośbę i zaznaczyć kolorami wypowiedzi męskiej części bohaterów. Jeśli uznacie, że to dobry pomysł, to tak zostanie. Jeśli uważacie, że bez kolorów było lepiej, to nie będę ich stosować. Sama nie jestem pewna, co jest lepsze. :)

Key:

Siedzieliście razem na kanapie, oglądając jakiś program telewizyjny. Nagle poczułaś dziwny zapach i skrzywiłaś się przez to nieco. Spojrzałaś na swego chłopaka, który siedział niczym królowa na tronie.

- ________, no wiesz Ty co?! - zawołał nagle, odwracając ku Tobie głowę.

- Ale co? - zapytałaś zaskoczona.

Wokalista pokręcił głową z dezaprobatą.

- Jak Ci nie wstyd. Przepraszam się mówi, wiesz?

- Ale...  Ale to nie ja! 

- Nie zwalaj winy na mnie. To nie mogłem być ja. 

Chłopak spojrzał znów na ekran telewizora, ze stoickim wyrazem twarzy.

- Niby czemu? - odparłaś łypiąc na niego spode łba.

- Divy nie pierdzą. - skwitował i zamilkł na dłuższą chwilę.

Westchnęłaś chcąc się skupić na akcji całego programu. Po chwili usłyszałaś zniecierpliwiony głos ukochanego:

- To przeprosisz czy nie? 

Jonghyun:

Sala kinowa była pełna, a wasza dwójka wciśnięta gdzieś między widzów. Wszędzie słychać było chrupanie popcornu. W pewnym momencie Twój chłopak wydał z siebie jeszcze jeden dźwięk i był on mało zachwycający.

- Kochanie, przepraszam. - powiedział na tyle głośno, by zasłyszała go cała sala.

- Ale za co? - spytałaś udając zdziwioną, z nadzieją, że nikt nie zwróci na was uwagi.

- Puściłem bąka i to dość solidnego. Myślisz, że inni też mi wybaczą? - zagadnął otwarcie i spojrzał na Ciebie smutnymi oczkami.

Jęknęłaś w myślach i stuknęłaś się w czoło.

- Oppa, nie mówi się takich rzeczy na głos. 

- Nie?

Pokręciłaś głową.

- Ou. To następnym razem już nie przeproszę.

Po tych słowach, z uśmiechem na twarzy wrócił do oglądania filmu.

"Wolałabym, by nie było następnego razu." pomyślałaś uśmiechając się niepewnie.

Minho:

- Boże, jak Ty wyglądasz. - jęknęłaś, gdy zobaczyłaś swojego chłopaka, siedzącego na kanapie niczym król. Nie miał na sobie koszulki, paradował w samych spodniach. W jednej ręce trzymał piwo, w drugiej pilota i przełączał kanały, szukając czegoś ciekawego.

- No co? Jestem facetem, mam prawo czasem tak odpoczywać. - odparł niewzruszony.

- Typowy Ferdek Kiepski. - burknęłaś niezadowolona.

Raper spojrzał na Ciebie pytająco, ale Ty machnęłaś lekceważąco ręką.

- Mógłbyś chociaż ubrać się inaczej, albo okazać nieco więcej... - zawiesiłaś głos gdy usłyszałaś donośne pierdnięcie. - kultury. - dokończyłaś cichym pomrukiem.

- Ej, to całkiem naturalna reakcja fizjologiczna, czy jak to tam zwą. - odparł na swoją obronę. - Przepraszam. - dodał z uśmiechem.

- Tak lepiej. Słuchaj, a może... - znów urwałaś, gdy chłopak wykonał kolejną salwę smrodu. - Poddaję się. - skwitowałaś i wyszłaś z salonu.

Taemin:

- Przepraszam, zaraz wrócę. - powiedział Taemin i opuścił stolik, znikając za drzwiami restauracyjnej łazienki.
Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że robi to już chyba piąty raz z rzędu. Trochę trudno jadło się kolację w takich warunkach.
Gdy w końcu wrócił postanowiłaś go o to zapytać.
- Czy wszystko w porządku? Może Cię coś boli?
Chłopak zaśmiał się wyraźnie zakłopotany.
- Ach, nie, to nie tak. Po prostu... wczoraj Onew Hyung zamówił sporo jedzenia, dość ostrego i pikantnego, a jak się okazuje... ja je tak średnio trawię... - wybąkał speszony.
Aż go uszy piekły od tego zawstydzenia.
- Masz gazy, tak? - spytałaś szeptem, wyraźnie zaniepokojona.
Policzki maknae pokryły się szkarłatnym rumieńcem.
- N-no troszkę, p-przepraszam. - wydukał skruszony.
- Nic nie szkodzi. Mogłeś od razu powiedzieć. Wracajmy lepiej do domu, dam Ci jakieś tabletki, a kolacją się nie przejmuj. Szkoda męczyć żołądek. - zapewniłaś z uśmiechem.
Taemin odetchnął z ulgą.
- Nawet nie wiesz jak się cieszę. 
- Naprawdę?
- Tak. 
- Dlaczego?
- Bo tu do toalety to mnie już na pewno nie wpuszczą. 

Onew:

- Jinki chce kurczaka. - wołał lider, uderzając piąstkami o blat stołu.
Westchnęłaś, starając się go ignorować.
- Jinki chce kurczaka. - wołał, niezadowolony blondyn.
- Nie ma. - odparłaś po raz kolejny.
- Ale Jinki chce kurczaka!
- Nie jesteś dzieckiem.
Po pomieszczeniu rozległo się pierdnięcie. Obróciłaś się ku chłopakowi, mierząc go karcącym spojrzeniem. Mężczyzna nie czuł się jednak speszony, a wręcz przeciwnie, założył ręce na torsie i wydał z siebie kolejny dźwięk, któremu towarzyszył nieprzyjemny zapach.
- Przestań! - oburzyłaś się.
Wiedział, że nie lubisz takiego zachowania i próbował wywrzeć na Tobie presję.
- Jinki chce kurczaka! - zawołał i znów usłyszałaś ten charakterystyczny dźwięk.
Skrzywiłaś się czując zapach, wszechogarniający kuchnię.
- Jinki chce kurczaka! - zawołał znowu.
- Będziesz się tak zachowywał aż go w końcu kupię? - zapytałaś, na co chłopak przytaknął kiwnięciem głowy.
Westchnęłaś i zamilkłaś, zastanawiając się nad tym.
Kolejne pierdnięcie pomogło Ci szybko zebrać myśli.
- Jadę po jakieś Chicken Box. - powiedziałaś sięgając po torebkę i wyszłaś z kuchni.